top of page

Heftige emoties, verstoorde reflexen, moeizame spijsvertering, fysieke problemen,… crëeren chaos in het lichaam en destabiliseren het opgroeiende kind. Met het oog op herstel van de balans, verscherpt dit "stressie" lichaam zijn alertheid... Helaas met groot verlies van energie en veerkracht nodig voor  andere leer- en ontwikkelingsprocessen.

Posture: reflexen gereflecteerd

Reflex1.jpg

Waarom heeft een kind nood aan extra begeleiding thuis of op school, te vaak haken kinderen in de lagere school reeds af omwille van leerproblemen of gedragsstoornissen. ADHD, ADD, dyspraxie, autismespectrumstoonissen, faalangst, slaapproblemen,… zijn alledaagse begrippen geworden.

Wat moeten we aanvangen met het kind dat een ‘slimme’ indruk maakt en er toch

maar niet in slaagt te scoren op school. Wat met die verstrooide professor die telkens zijn huiswerk vergeet of zijn balpennen opknabbelt of het enthousiaste kereltje dat letters en cijfers omdraait of overal tegenaan botst. Wat met het kind dat steevast moppert over kriebelende kledij.

Niet geïntegreerde reflexen leiden vaak tot stigmatisering van het kind, dat vaak al slachtoffer is van zijn gedrag. Het regent kritiek en verwijten zoals: “Hij kan dit nu nog niet, hij heeft twee linkerhanden, zij is niet gemotiveerd, het is een lastpak, hij is lui,…” Dergelijke beoordelingen door ouders, leerkrachten, trainers of zelfs leeftijdsgenoten dwingen het kind in een negatieve spiraal. Verhogen de stress, frustratie en het gebrek aan zelfvertrouwen, ze scheppen wel vaker een verwrongen zelfbeeld op volwassen leeftijd.

"Fouten zijn het bewijs dat je het probeert."

Primaire reflexen

Primaire reflexen zijn de allereerste bewegingen waarmee de baby in de moederschoot op zijn omgeving REAGEERT. De prenatale organisatie is fundamenteel voor de toekomstige ontwikkeling van het kind. Deze automatische reacties dienen af te nemen tijdens de eerste twee levensjaren  waarin het kind evolueert van van reflexmatig gedrag naar mature bewegingen (doelgericht, gevariëerd en gecoördineerd).

​

Primaire reflexen zijn de allereerste bewegingen waarmee de baby in de moederschoot op zijn omgeving REAGEERT. De prenatale organisatie is fundamenteel voor de toekomstige ontwikkeling van het kind. Deze automatische reacties dienen af te nemen tijdens de eerste twee levensjaren  waarin het kind evolueert van van reflexmatig gedrag naar mature bewegingen (doelgericht, gevariëerd en gecoördineerd).

​

Het reptielenbrein herbergt onze oerdriften. Dit brein is emotieloos en handelt direct (reflexmatige reactie), er is dus geen sprake van keuze. De reflexen helpen de baby geboren worden en bepalen zijn overlevingskansen, door zich aan te passen aan de omgeving.

Een primaire reflex ontwikkelt, blijft een tijdje actief en dooft uiteindelijk uit. Als alles vlekkeloos verloopt kan een doelgericht gedrag- en bewegingspatroon 

Reflex2.jpg

ontstaan. Helaas loopt het hier wel vaker mank: een reflex ontwikkelt niet, is overactief of dooft niet uit. De negatieve impact op de latere motoriek of de emotionele ontwikkeling van het kind is niet te onderschatten.

​

Niet geïntegreerde reflexen veroorzaken verwarring in ons lichaam tijdens stress en evolutie- of leerprocessen en overbelasten ons centraal zenuwstelsel. In een poging dit reflexmatig handelen te onderdrukken verliest het kind een belangrijk deel van zijn aandacht en energie. Het komt niet tot ACTIE. Precies een computer die bugt bij teveel openstaande programma’s.

Houdingsreflexen?

Ons spierstelsel telt meer dan 600 spieren die de houding verzekeren en ons laten bewegen. De houdingsreflexen, die iets later ontwikkelen zorgen dat het kind de zwaartekracht kan overwinnen. De baby leert zijn hoofdje optillen, richt zich op en leert vervolgens kruipen en lopen.

"De mens richtte zich eerst op en werd daarna intelligent."

(Stephan Jay Gould, 2002)

Posturale stabiliteit: een compromis tussen stabilteit en mobiliteit.

Tijdens het inleidend gesprek en het podologisch onderzoek komen vaak problemen boven water. Deze wijzen op een onderliggende storing van de reflex-integratie. Het opsporen van de reflexmatige stoorzenders is dus van cruciaal belang.

 

Eens de specifieke stoorzender ontmaskerd is, kunnen eenvoudige oefeningen het lichaam stimuleren in zijn elasticiteit, stabiliteit en bewegingsvrijheid. De technieken zijn gebaseerd op isometrische remodelage, ritmische bewegingen; spelletjes voor de zintuigen en posturale stabilisatie.

Om de slaagkans van de therapie hoog te houden dienen enkele oefeningen dagelijks 5 à 10 minuutjes getraind te worden gedurende een 6-tal weken.

 

Het effect is meestal voelbaar op zowel fysiek, mentaal, emotioneel, cognitief en relationeel vlak.

Stigmatisering van het kind

Gebaseerd op het werk van “Paul Landon” beschrijven we enkele etiquettes die het kind wel vaker opgeplakt krijgt:

Reflex4.jpg

De rusteloze

Wordt onterecht bestempeld als hyperactief.

Stilzitten is een kwelling: het kind friemelt op zijn stoel, hangt aan zijn bureau,

draait zijn voeten rond de stoelpoot, zit op z’n knieën op de stoel of strekt één been zijdelings uit.

De eigenlijke schuldigen zijn echter de ‘spinal galant-reflex’ en de ‘symmetrische tonische-nekreflex’.

De potloodpunten breker

Drukt zo hard op het blad, dat zijn potloodpunt breekt of zijn balpen het blad perforeert.

       De schuld kan toegewezen worden aan de ‘asymmetrische tonische-nekreflex’ en de ‘grijpreflex’.  

Reflex5.jpg
Reflex6.jpg

Het warhoofd

Heeft moeite met organisatie, gooit letters als b, d, p en q steevast door elkaar.

Het woord “fel” wordt ineens“lef”. Hij kent geen onderscheidt tussen rechts en links en heeft het heel lastig met kaartlezen.

Ditmaal zitten de ‘moro-reflex’ en de ‘asymmetrische tonische-nekreflex’ er voor iets tussen.

De vergeetachtige

Het gedicht dat hij ’s avonds onder de knie had, blijkt ’s anderendaags uit het geheugen gewist.

            Het zorgvuldig instuderen van een les, de tafels van vermenigvuldiging of de schrijfwijze van een woord levert blijkbaar geen garantie dat deze zaken in het geheugen opgeslagen blijven.

            De enige zekerheid is dat de ‘tonische labyrint-reflex’, ‘de moro-reflex’ en de ‘spinal galant-reflex’ het memoriseren sterk kunnen ondermijnen.

Reflex7.jpg
Reflex8.jpg

De onhandige

​Laat voorwerpen vallen, struikelt over zijn voeten en slaagt er soms in zijn onhandigheid te verdoezelen via clownesk gedrag.

De ongelukkige wordt echter geplaagd door de ‘asymmetrische tonische-nekreflex’  en de gekruiste extentie-reflex.

De dromer

De verstrooide professor die alles gezien heeft, behalve de opdracht die hij geacht was uit te voeren.

        Eigenlijk moet de ‘tonische labyrinth-reflex’, ‘de spinal Perez-reflex’ en de ‘parachute-reflex’ met de vinger gewezen worden.  

Reflex9.jpg
reflex10.jpg

De explosieve

De haastige doorzetter met gebrek aan controle. Staat altijd klaar in de startblokken,

maar haalt de finish zelden. De ‘babinsky-reflex’ scoort opnieuw.

De bezorgde

Faalangstig, geeft geen antwoord op de vraag, uit schrik zich te vergissen.

        Stelt zichzelf continu in vraag. De angst werkt soms zo verlammend dat vermijdingsgedrag ontstaat.

        De oorzaak van deze schrik is te zoeken bij de ‘Moro-reflex’ en ‘terugtrek-reflex’  

Reflex11.jpg
Vechtjas.jpg

De vechtjas

De bezorgde die kost wat kost alles onder controle poogt te houden en brutaal wordt.

Onderschat de ‘parachute-reflex’ en de ‘tonische labyrint-reflex’ dus niet.

Referenties & interessante links:

Le plaisir d’apprendre "www.reflexes.org"

Masgutova Method "https://masgutovamethod.com/"

‘Primaire reflexen : reageren of ageren?’ Van de hand van Margaret Mulder

bottom of page